Karolina ma 18 lat. Gdy się urodziła nic nie wskazywało na to, ze może mieć problemy zdrowotne. Dostała 10 punktów w skali Apgar. Po wielokrotnych wizytach u specjalistów okazało się, że Karolinka ma MPD oraz epilepsje. Diagnoza, która usłyszałam zdawała się być niemożliwa. To był wielki cios dla mnie jak i dla reszty rodziny. Pojawiło się pytanie "dlaczego właśnie moja Karolinka? Dlaczego to przytrafiło się właśnie nam? Co zrobiłam nie tak?!" Strach przed tym co będzie nie pozwalał mi zebrać sil na dalsze działanie, na walkę z chorobą mojej córeczki. Nie mogłam się pogodzić z myślą, że moje dziecko do końca życia będzie uzależnione  od osób trzecich i nigdy nie będzie samodzielne. Oglądając programy w telewizji, czytając artykuły w gazetach o dzieciach chorych na Mózgowe Porażenie Dziecięce  nigdy nie pomyślałam, że to możne  dotknąć również mnie. Dzięki   pomocy wielu Ludzi  Karolinka ma szanse na rehabilitacje, lecz pomoc finansowa jest wciąż potrzebna. Aby Karolinka mogła odzyskać choć część sprawności fizycznej potrzebne są ciągle i nieprzerwane rehabilitacje (turnusy rehabilitacyjne), które są bardzo kosztowne. Karolinka jest bardzo wesołym, energicznym dzieckiem, utrzymuje dobre kontakty z rówieśnikami, jest akceptowana przez otoczenie. Niestety Karolinka nie jest w stanie budować najprostszych  zdań. Porozumiewa się za pomocą pojedynczych słów. Karolina jak każde inne dziecko cieszy się życiem, cieszy się z tego co ma, a ma wiele, ma nas- rodziców, resztę rodziny oraz kochających ją przyjaciół. Choć każdy jest inny,to jednak wszyscy są równi. Tyle dni jeszcze przed nią, tyle wspaniałych chwil, jak i tych trochę gorszych.